Dat we de maatregelen beter moeten volgen. Dat we een tandje moeten bijsteken. Dat we het zelf in de hand hebben. Dat er een kleine groep is die het verpest. Het zijn zaken die we voortdurend horen in overheidscommunicatie over het coronavirus. Niet van iemand in het bijzonder, maar van iedereen die bij het beleid betrokken is, zegt econoom Ivan Van de Cloot. Hij ziet er zelfs een mechanisme in. “De overheid focust voortdurend op de groep die de regels niet volgt, maar blijft zelf in gebreke.” [naar artikel]

Dat we de maatregelen beter moeten volgen. Dat we een tandje moeten bijsteken. Dat we het zelf in de hand hebben. Dat er een kleine groep is die het verpest. Het zijn zaken die we voortdurend horen in overheidscommunicatie over het coronavirus. Niet van iemand in het bijzonder, maar van iedereen die bij het beleid betrokken is, zegt econoom Ivan Van de Cloot. Hij ziet er zelfs een mechanisme in. “De overheid focust voortdurend op de groep die de regels niet volgt, maar blijft zelf in gebreke.” [naar artikel]

Dat we de maatregelen beter moeten volgen. Dat we een tandje moeten bijsteken. Dat we het zelf in de hand hebben. Dat er een kleine groep is die het verpest. Het zijn zaken die we voortdurend horen in overheidscommunicatie over het coronavirus. Niet van iemand in het bijzonder, maar van iedereen die bij het beleid betrokken is, zegt econoom Ivan Van de Cloot. Hij ziet er zelfs een mechanisme in. “De overheid focust voortdurend op de groep die de regels niet volgt, maar blijft zelf in gebreke.” [naar artikel]

Dat we de maatregelen beter moeten volgen. Dat we een tandje moeten bijsteken. Dat we het zelf in de hand hebben. Dat er een kleine groep is die het verpest. Het zijn zaken die we voortdurend horen in overheidscommunicatie over het coronavirus. Niet van iemand in het bijzonder, maar van iedereen die bij het beleid betrokken is, zegt econoom Ivan Van de Cloot. Hij ziet er zelfs een mechanisme in. “De overheid focust voortdurend op de groep die de regels niet volgt, maar blijft zelf in gebreke.” [naar artikel]

“Beloof kinderen niet dat jullie nog leuke dingen gaan doen. Dat is hartverscheurend voor hen: telkens de hoop dat het nog goed komt, en telkens wordt die hoop onderuit gehaald.” Dat zegt kinderpsychologe Marijke Bisschop. Nochtans is het dàt wat BV-koppel Regi Penxten en Elke Vanelderen nu doen: “Je zal ons nog altijd samen op restaurant of in een pretpark terug zien.” Maar wat willen kinderen dan wel? Bisschop: “Duidelijkheid. En het signaal dat mama en papa elkaar niet haten. Gewoon vriendelijk tegen elkaar zijn, is al genoeg.” [naar artikel]

In de nasleep van Parijs heeft het weinig zin om louter repressieve maatregelen te nemen. Dat benadrukken criminologen bij de presentatie van een Europees onderzoeksproject. 'We moeten de oorzaken van de terreur achterhalen en de dialoog met daders aangaan.' [naar artikel]

Amper een jaar geleden lazen we overal in de media nog euforische berichten over de snelle groei van de warmtepompmarkt in ons land. De vraag naar warmtepompen was gedurende de pandemie immers flink toegenomen, en ook de oorlog in Oekraïne deed ons nadenken over onze afhankelijkheid van gas. De focus lag meer dan ooit op […] [naar artikel]

Greenpeace daagt de Vlaamse regering voor de rechter omdat ze te weinig onderneemt om de luchtvervuiling tegen te gaan. "De Vlaamse regering ziet de ernst er niet van in. Ze onderschat de impact op onze gezondheid en op ons klimaat", zegt de milieu-organisatie."We zouden dit niet doen als we niet zouden geloven dat we een effectieve kans hadden om te winnen." [naar artikel]

“Om een froufrou te knippen, komen we tot op 15 centimeter van het gezicht van de klant. Hetzelfde voor het scheren van een baard. Toch moeten wij blijven werken”, klagen de kappers in ons land. Ze hebben nu een advocaat in de arm genomen en stellen de Belgische overheid in gebreke als de maatregel niet herbekeken wordt. “Er wordt hier gespeeld met het leven van de kapper en van de klant”, klinkt het. [naar artikel]

'Om een froufrou te knippen, komen we tot op vijftien centimeter van het gezicht van de klant. Hetzelfde voor het scheren van een baard. Toch moeten wij blijven werken', klagen de kappers in ons land. Ze hebben nu een advocaat in de arm genomen en stellen de Belgische overheid in gebreke als de maatregel niet herbekeken wordt. 'Er wordt hier gespeeld met het leven van de kapper en van de klant', klinkt het. [naar artikel]