Maria Buyens (42) verdween op paaszondag, 7 april 1996. Haar lichaam werd een week later langs de E34 in Wechelderzande (Lille) teruggevonden, in stukken gesneden en in een vuilniszak gestopt. De speurders herkenden meteen de werkwijze van één man: Herentalsenaar Jozef Schorrewegen (toen 42) pleegde in 1977 al een identieke gruwelmoord. Hij schoot aan het kanaal in Herentals de 19-jarige Jeanine Verboven dood, scalpeerde haar en sneed haar armen af. Schorrewegen werd gearresteerd en ontoerekeningsvatbaar bevonden. In 1995 werd hij genezen verklaard. Maar een jaar later deed hij dus precies hetzelfde. En hij werd een tweede keer ontoerekeningsvatbaar verklaard. [naar artikel]

Hun relatie was al beëindigd. Toch nam Patricia Mertens haar vriend Sam T’Seyen een tijdje in huis uit compassie omdat hij nergens anders heen kon. Hij hoopte met de hulp van het OCMW een andere woning te vinden. Die daad van menslievendheid bekocht Patricia met haar leven. Op 9 december 2014 sloeg hij zijn ex in haar huis in Geel in volle razernij dood met een klauwhamer. T’Seyen kreeg 27 jaar cel. De rechtbank geloofde niet dat hij in een opwelling had geslagen: het was een geplande moord. [naar artikel]

De gewelddadige dood van Joël ‘Jokke’ Jacobs in 1999 is een van de meest raadselachtige zaken waarmee de Kempen de afgelopen twintig jaar zijn geconfronteerd. De speurders hielden het op “gestorven na een aanval door een stier”. De familieleden hebben daar nooit geloof aan gehecht. [naar artikel]

Op 4 juni 2016 sloeg loodgieter Sven Van Rooy uit Herentals zijn vrouw Melissa Mauriën bont en blauw. Hij plantte daarna een keukenmes van vijftien centimeter in haar hart. Dat deed hij omdat zij bij hem weg wilde. Daarna sloeg hij op de vlucht met hun dochtertje van 3. Melissa had al anderhalf jaar een affaire. Haar minnaar heette ook Sven, ze kon niet kiezen tussen beide mannen. Dat bekocht de levenslustige vrouw uit Noorderwijk met de dood. Sven Van Rooy kreeg achttien jaar cel. De rechtbank geloofde dat hij Melissa doodde in een opwelling: doodslag dus, geen moord. [naar artikel]

Daniël Langewouters schoot op 16 juli 2011 Frans Rottiers (34) dood aan café de Watertoren in Turnhout. In het café werd die dag een verjaardagsfeestje georganiseerd. Langewouters zocht en kreeg er ruzie met enkele klanten en werd buitengezet. Hij bestelde een taxi en ging kokend van woede naar huis. Hij kwam wat later terug met een revolver en schoot Frans Rottiers zonder pardon in de buik. Daarna maakte hij zijn slachtoffer ijskoud af met een nekschot. Een volksjury veroordeelde hem tot 25 jaar cel. Tijdens zijn celstraf besloot Langewouters om de rouwende moeder een foto te sturen waarbij hij zijn middelvinger naar haar opstak. [naar artikel]

René De Cnodder werd in 1984 in Grobbendonk doodgeschoten met een jachtgeweer. Het gerecht vond het moordwapen snel terug: bij de ouders van een minderjarige verdachte. Maar dat bleek niet voldoende om de jongen als dader aan te wijzen. Bijna 37 jaar na de feiten blijft de moord onopgelost en loopt de dader vrij rond. “Het onderzoek werd gebrekkig gevoerd”, liet het parket tien jaar geleden weten, toen Gazet van Antwerpen de zaak nog eens onder het stof vandaan haalde. Nu is de zaak verjaard. [naar artikel]

Ekaterina Kanyak (25) verdween spoorloos in april 2007. Op 18 februari 2008 werd ze pal op de grens van Baarle-Hertog en Baarle-Nassau dood aangetroffen in een kist die in de speelkamer van het 5-jarige dochtertje van ‘Katerina’ en Robert-Jan Breukel stond. Het kind speelde tien maanden lang naast de kist, terwijl het lichaam van haar vermiste moeder erin zat. Tot hun verbijstering troffen de speurders ook kindertekeningen aan, die het meisje tegen de kist had gehangen. “Zonder dat ze het wist, heeft uw dochter gespeeld voor het graf van haar moeder”, schreef de rechter in het vonnis. Wat een tijdlang de perfecte moord leek, mondde uiteindelijk uit in veroordeling tot twaalf jaar cel voor Robert-Jan Breukel, de vriend van het slachtoffer. [naar artikel]

Gemeenteraadslid Tony De Preeuw (toen 61), die twintig jaar schepen was in Turnhout, was op 7 november 2004 op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Aan zijn garagebox in de Begijnenstraat in Turnhout botste hij op zijn moordenaars: Sven Stamm (27) uit het Duitse Parchim en Ira Toendang (30) uit Rotterdam. Het duo had het gemunt op De Preeuws nieuwe Audi A4. Ze overmeesterden hem, gooiden hem in de kofferbak van zijn auto en haalden in Baarle-Nassau geld van zijn rekening. Daarna reden ze naar Katwijk, bij Den Haag. Op het strand werd De Preeuw door Stamm met een mes vermoord. [naar artikel]

Geen vuiger moord dan die op Carine Vangeel uit Tongerlo (Westerlo). Op 8 februari 2011 werd ze dood aangetroffen in haar huis op de Kouden Eerd. Op de keukentafel lag een afscheidsbrief. “Ik ga met Luc voor een appartement kijken. We blijven voor altijd samen”, begon de met een computer geschreven brief. Vreemd, want Carine kon niet met de computer werken. Bleek dat haar man, geweldenaar Luc Van Eynde, een tijd voor de feiten de brief zélf had geschreven. Later bewezen de speurders dat hij Carine ook had vermoord. In 2014 kreeg hij daarvoor levenslang. [naar artikel]

De zaken van immomakelaar Gunther Haagen (38) gingen goed, hij had een paar jaar geleden nog een tweede vastgoedkantoor geopend. Die woensdagavond in oktober 2011 had de vrijgezel uit Ravels een afspraak met een stelletje uit Tilburg. Manuel Van Veen (toen 25) en Tessa Van Dalen (toen 23) hadden hun oog laten vallen op een woning in de nieuwe wijk Nonnenbos in Weelde (Ravels). Haagen had er vijf woningen te koop staan. In het huis werd Haagen door het duo – dat interesse veinsde in een van zijn woningen – afgemaakt met een mes. Het duo had geld nodig om hun luilekkerleventje te financieren en hadden het op Haagens auto gemunt. Maar omdat hij hun echte namen kende, moest hij sterven. [naar artikel]