Liefst 20 miljoen verkochte platen. Nummer drie op de lijst van Belgische artiesten die wereldwijd het meest hebben verkocht, na Adamo en Jacques... [naar artikel]

Dat hij z’n kinderen minder vaak ziet dan hun pluspapa, maakt Ben Segers (47) soms een beetje triest. Al heeft hij met diezelfde pluspapa, Ron De Rauw (60), bekend van ‘Dertigers’, wel een unieke vriendschap opgebouwd. De twee namen zelfs samen een nummer op over Bens dochters. Een verhaal over de ‘sinterklaaspapa’ spelen, een serene scheiding en waarom Ben ervoor koos om Ron peter van zijn zoontje te maken. “Ik kreeg er tranen van in de ogen.” [naar artikel]

Je kan er haast niet naast kijken: de bioscoophit ‘Barbie’ is overal. Iedereen heeft het over de voortreffelijke acteerprestaties van zowel Margot Robbie (33) als Ryan Gosling (42). Die laatste kreeg vooral thuis veel inspiratie voor zijn rol als Ken: “Mijn dochters hebben me ingewijd in de wereld van Barbie”, klinkt het. [naar artikel]

“Een telefoontje uit Limburg? Wie had dat gedacht?” Dirk Lejeune klinkt verbaasd. Een telefoon vanuit Limburg is er al lang niet meer geweest. Hij sloeg de deur, thuis in Helchteren, twintig jaar geleden achter zich dicht en vertrok definitief. Diepzeeduiken bracht hem van Cuba over Egypte naar Australië. De liefde hield hem uiteindelijk in Australië, in hoofdstad Canberra. “Ik was altijd avontuurlijk ingesteld”, zegt Dirk. “Er moest meer zijn dan Limburg alleen. Dat deed me dromen. Bovendien weet een mens niet wat het leven brengt. Het zit vol verassingen.” [naar artikel]

In al zijn antwoorden is Christophe Geebelen nuchter. Zonder franjes. Hij is dan ook landbouwer, een boer. Zijn roots liggen in Noord-Limburg. Daar hebben ze de nuchterheid uitgevonden. Na 18 jaar boeren in Hongarije staat hij met beide voeten stevig op de poestagrond: 850 melkkoeien, 1.800 stuks vee in het totaal, 1.500 hectare akkerbouw, waarvan het grootse deel op eigen grond, en 16 mensen in dienst. Toen hij in 2001 al eens geïnterviewd werd voor deze krant, zei hij met vier werknemers, 450 koeien en 250 ha pachtgrond: ‘Ik heb niet de ambitie nog groter te worden. Ik ben een boer, geen manager.” Nu glimlacht hij met die uitspraak: “Bescheidenheid siert een mens. Vooruit boeren, komt vanzelf. Als je geld verdient, moet je dat weer investeren. Wat moet ik er anders mee doen?” [naar artikel]

Zestien jaar. Zo lang woont Wellenaar Kris Jans (46) al in het Midden-Oosten. Eerst drie jaar in Qatar, en nu al 13 jaar in Abu Dhabi. Hij verliet Limburg niet voor de liefde en ook niet voor de centen. Hij volgde zijn vader. “Papa heeft 20 jaar geleden het risico genomen om naar hier te komen en een eigen bedrijf te starten”, zegt Kris. “Toen het stilaan begon te lopen, ben ik ingestapt. Ik heb dus eigenlijk de gemakkelijke weg genomen.” [naar artikel]

De weg naar Wenen verliep voor Maasmechelaar Stan Thorez (24) via Opgrimbie, Hasselt, Eindhoven, Lausanne en Hongkong. De ‘Technische Universität Wien’ is zeker geen eindpunt voor de doctoraatsstudent die zich verdiept in de vloeistofdynamica. “Ik wil momenteel vooral doen wat ik graag doe, met mijn blik gericht op de toekomst. Zolang dat zo is, blijf ik hier. Wenen bevalt me in elk geval beter dan verwacht. Hier durven ze de Oostenrijkse hoofdstad soms met Barcelona te vergelijken als je kijkt naar de prachtige gebouwen, de zomerse temperaturen en vele terrasjes.” [naar artikel]

De lucht is weer helder voor Kristof Smeets in het Japanse Koga. Letterlijk. “Geen schade hier. Het ergste was ver naar het zuiden”, meldt hij woensdag nuchter over tyfoon Jebi, een van de zwaarste die Japan in 25 jaar te verwerken kreeg. Nuchter is hij ook. Geen vraag gaat hij uit de weg. De antwoorden komen rustig. Wat wel past bij een ingenieur. Mocht u met een Toyota rijden, kan het best zijn dat de bekabeling in uw wagen mee ontworpen is door Kristof Smeets. Al was het wel een groot gemis dat hem in 2016 deed terugkeren naar Japan. “Ik ben een job in Japan gaan zoeken om mijn dochter Comachi meer te kunnen zien.” [naar artikel]

Geen vraag gaat ze uit de weg. De antwoorden rollen er enthousiast uit. Zo hebben we onze wereldburgers graag. Al is het gas geven om de woorden van Angelina Zelissen in dat ouwe-trouwe notitieboekje bij te houden. Haar identiteitskaart vertelt dat ze een Nederlandse is, ze heeft ook nog een Pools paspoort, haar domicilie heeft ze bij ons in Heppeneert. Opgroeien deed ze ook bij ons. In de Bosstraat. In Maaseik. “Ik heb meer affectie met België dan met Nederland.” Maar ze woont en werkt in Sri Lanka, dat tropische eiland aan de zuidpunt van het Indiase subcontinent. Haar business: dromen verkopen in de vorm van gepersonaliseerde rondreizen. “Ik wist het al vroeg. Ik heb zon, palmbomen en zee nodig om mij gelukkig te voelen.” [naar artikel]

De Limburgse Susobrino maakt onweerstaanbaar dansbare toonkunst. Gewapend met een knapzak en een simpel opnameapparaat trok hij vorig jaar de Zuid-Amerikaanse bossen in, om terug te komen met de puzzelstukken voor zijn eerste langspeler Mapajo. Donderdag staat hij er in het STUK mee op de eerste editie van Babylon Bar, een minifestival voor ‘liveacts zonder grenzen’. [naar artikel]