De symboolwaarde om Pukkelpop vanaf 19 augustus te laten doorgaan kan gigantisch zijn. Nog vijf weken op onze tanden bijten, ons aan de regels houden en zoveel mogelijk vaccineren, en dan moét een veilige Pukkelpop mogelijk zijn, en moeten we in één ruk ook tal van andere maatregelen kunnen schrappen. Dan kunnen we het vuurwerk niet alleen boven de wei van Kiewit laten knallen, schrijft hoofdredacteur Brecht Decaestecker, maar over heel Vlaanderen: “Als we daarin slagen, dan zijn wij - eindelijk een keer - de regio waar de hele wereld naar komt kijken.” [naar artikel]

Geweldig was het afgelopen weekend niet. Na de Brusselse baldadigheden klonk de schreeuw om een hardhandiger politieoptreden. Op straat zag ik een zeurderig kind een ferme opvoedkundige tik krijgen. Geweld kruidt realiteit en fictie. Ik herinnerde me de legendarische scène uit de film ‘The Shining’ waarin Jack Nicholson aan de barman opbiecht hoe hij zijn balorige zoon heeft geslagen. Hij noemde het een “kortstondig verlies van musculaire coördinatie.” Die seconde waarin woede zich vertaalt in fysiek geweld en de relatie tussen ouder en kind finaal kantelt. [naar artikel]

Vlaams minister van Inburgering en Gelijke Kansen Bart Somers (Open VLD) is trots op het nieuwe inburgeringsdecreet dat het Vlaamse parlement deze week goedkeurde. Dat zegt hij in De Zondag. ‘Hoe meer divers de samenleving wordt, hoe belangrijker het is om onze vrijheden en fundamentele waarden te bewaken.’ [naar artikel]

Hoera voor Jos Hermans! De eerste Vlaming die een vaccin kreeg! Maar tegelijk klonk her en der: waarom Jos Hermans? Een rusthuisbewoner van 96 jaar? Of zoals op sociale media hier en daar een Belg vond: 'Binnen twee maanden kan hij dood zijn.' Het rusthuis wordt hier weleens gezien als het voorgeborchte van het hiernamaals, weet u wel. Je geraakt er alleen buiten met de voeten eerst. [naar artikel]

Als we deze zomer moeten ‘social distancen’ kan je beter een andere naam bedenken voor de festivals. Op een Werchter, Pukkelpop of Tomorrowland dat je in bubbels moet beleven, kan je inderdaad óók naar muziek luisteren. Maar een festival wordt het pas wanneer er bier door het publiek vliegt, één van je vrienden plots staat te ‘schuren’ in de ‘Boiler Room’ en je eindigt op een dronken campingfeestje met onbekenden omdat je je eigen tent niet meer terugvindt. Bonne chance aan wie dát coronaproof wil maken. De grootste vraag lijkt dan ook vooral: hoeveel risico zijn we als maatschappij bereid te nemen wanneer we deze zomer de belangrijkste groepen gevaccineerd hebben? [naar artikel]

Het enige wat de mama van Dean wilde, is dat haar zoon thuiskwam. Om te spelen, te springen, het huis op stelten te zetten. Zo zijn jongens van vier. Ze ontdekken, ze stellen vragen, ze zijn verwonderd. Jongens van vier mogen veel doen. Maar ze mogen geen doodsangsten uitstaan tot de dood volgt. Ze mogen niet worden vermoord en tussen rotsblokken worden achtergelaten. Hoe kan dat? [naar artikel]

Onmeetbaar is het: de vreugde van een nachtje dansen. Vanaf nu mag het terug. Bijna twee jaar lang is onze maatschappij geleid door alles wat in cijfers te gieten was: positieve tests, ziekenhuisbedden, besmettingsratio’s. Wat niet in een statistiek of een curve te gieten was, leek zonder waarde. Met vrienden aan de toog hangen, kippenvel tijdens een concert of het kruisen van een blik op de dansvloer. Hoog tijd om te beseffen dat we iets van “onschatbare waarde” noemen, net omdat er geen cijfer op te plakken valt. [naar artikel]

“ING betaalt oudere werknemers om thuis te blijven. De vrijwillige vertrekregeling kost ING geld, niet de maatschappij. En oudere werknemers vinden het misschien stilletjes niet erg om zo af te vloeien. En toch is er één belangrijk pijnpunt: het beeld van de 55-plusser die te stug is en onvoldoende fut heeft om zich om te scholen wordt zo bevestigd en dat bevordert leeftijdsdiscriminatie”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. [naar artikel]

“Na de maatschappij, volgt nu ook CD&V om te spreken over euthanasie bij mensen met verregaande dementie. Eindelijk", schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. “De politiek wil elke fase van het leven in wettelijke regels wil gieten, maar wil het dan niet hebben over het einde van dat leven. Veel essentiëler wordt het nochtans niet.” [naar artikel]

In Japan blijft de kritiek op de nakende Olympische Spelen. Begrijpelijk, vindt Ekselnaar Artuur Peters die met zijn kajak en een medailledroom naar Tokio trekt, maar toch zou afgelasten een slecht idee zijn. “De Spelen kunnen iedereen net inspireren om te werken voor hun doelen en dromen.” [naar artikel]