“Wil ik het weten als ze een datum voor de euthanasie heeft gekozen? Wil ik erbij zijn?”: het zijn vragen waar Wout Van Steenwinkel (25) uit Vilvoorde een antwoord op moet vinden nu de euthanasieaanvraag van zijn mama Nathalie werd goedgekeurd. In september 2016 werd Nathalie Huygens (50) tijdens het joggen in Vilvoorde op een erg brutale manier verkracht en voor dood achtergelaten. Na meer dan zes jaar strijden weegt het psychisch lijden te zwaar door. En zo komt het levenseinde van Nathalie wel heel dichtbij. Ook voor haar kinderen. “Als mensen zeggen dat mama haar kinderen in de steek laat, word ik kwaad. Niemand weet wat het is om in haar schoenen te staan.” [naar artikel]
Vijf jaar geleden werd de Vilvoordse Nathalie Huygens (49) op een erg gewelddadige manier verkracht. De tol die Nathalie en haar gezin moesten betalen was enorm. Haar zoon, de 24-jarige Wout Van Steenwinkel, vertelt nu in een open brief hoe zwaar de impact van seksueel geweld is op een gezin. “Een slachtoffer van seksueel geweld krijgt op het moment van de feiten levenslang toegewezen. Het is als het ware een mentale moord op de persoon die je ooit was. Mijn mama heeft ook al vaak toegegeven dat ze die ochtend liever gestorven was”, aldus Wout. [naar artikel]
Wout Van Steenwinkel (24), zoon van Nathalie Huygens uit Vilvoorde die zes jaar geleden verkracht, verminkt en voor dood achtergelaten werd, raapte zijn moed bij elkaar om een open brief te schrijven. Het onderwerp? Hoe een traumatische ervaring de rest van een leven, een gezin beïnvloedt en er mogelijks ook een einde aan maakt. Want enkele maanden geleden diende Nathalie een aanvraag in voor euthanasie. “Niet voor op korte termijn”, benadrukt Wout. “Eerder als houvast, zodat ze een uitweg heeft als de nood daartoe er is.” [naar artikel]
Nathalie Huygens (49) werd vijf jaar geleden gruwelijk verkracht tijdens het joggen. Het is voor de vrouw het begin van een ondraaglijke lijdensweg, recent heeft ze euthanasie aangevraagd. "Nooit had ik gedacht dat dit zo’n grote impact op haar, en bij uitbreiding op ons hele gezin, zou teweegbrengen", schrijft zoon Wout Van Steenwinkel vandaag in een open brief. [naar artikel]
Wout Van Steenwinkel (24), zoon van Nathalie Huygens uit Vilvoorde die zes jaar geleden verkracht, verminkt en voor dood achtergelaten werd, raapte zijn moed bij elkaar om een open brief te schrijven. Het onderwerp? Hoe een traumatische ervaring de rest van een leven, een gezin beïnvloedt en er mogelijks ook een einde aan maakt. Want enkele maanden geleden diende Nathalie een aanvraag in voor euthanasie. “Niet voor op korte termijn”, benadrukt Wout. “Eerder als houvast, zodat ze een uitweg heeft als de nood daartoe er is.” [naar artikel]
Vijf jaar geleden werd de Vilvoordse Nathalie Huygens (49) op een erg gewelddadige manier verkracht. De tol die Nathalie en haar gezin moesten betalen was enorm. Haar zoon, de 24-jarige Wout Van Steenwinkel, vertelt nu in een open brief hoe zwaar de impact van seksueel geweld is op een gezin. “Een slachtoffer van seksueel geweld krijgt op het moment van de feiten levenslang toegewezen. Het is als het ware een mentale moord op de persoon die je ooit was. Mijn mama heeft ook al vaak toegegeven dat ze die ochtend liever gestorven was”, aldus Wout. Nathalie startte onlangs een euthanasieprocedure op als gevolg van haar traumatische ervaring. [naar artikel]
Nathalie Huygens (50) lijdt ondraaglijk nadat ze op de meest afgrijselijke manier werd verkracht. Nu ze groen licht heeft gekregen voor euthanasie, vertelt ze in een open maar onwezenlijk interview haar verhaal. Over hoe ze de dagen na die noodlottige zaterdag heeft beleefd. Hoe het snel duidelijk werd dat ze nooit meer zou herstellen. En hoe haar gezin langzaam uiteenviel. “Euthanasie aanvragen als mama, dat is hartverscheurend hard.” [naar artikel]
“Geen enkel kind verdient het om zijn of haar ouders zó te zien lijden.” Nathalie Huygens (49) werd vijf jaar geleden verkracht en heeft door het onnoemelijke leed een euthanasieprocedure opgestart. Haar zoon Wout (24) verspreidt vandaag een aangrijpende open brief waarin hij de impact van seksueel geweld op een gezin wil duidelijk maken. “Na jaren van onzekerheid, woede en verdriet kon ik niet langer vanop de zijlijn toekijken.” [naar artikel]
“Geen enkel kind verdient het om zijn of haar ouders zó te zien lijden.” Nathalie Huygens (49) werd vijf jaar geleden verkracht en heeft door het onnoemelijke leed een euthanasieprocedure opgestart. Haar zoon Wout (24) verspreidde op 23 maart een aangrijpende open brief. [naar artikel]
“Tijdens de verkrachting was ik een slachtoffer. Vandaag voel ik mij een overlevende.” Vijf jaar geleden was Nathalie (49) aan het joggen op een wandelpad in Vilvoorde toen ze plots ongemeen hard op de grond werd geslagen en haar aanvaller zich gruwelijk aan haar vergreep. Hij is intussen veroordeeld, zij is met hem de confrontatie aangegaan in de gevangenis. Maar niets is nog hetzelfde. Voor één keer doet ze haar verhaal, in de hoop dat iemand er iets aan heeft. “Ik wil niet dat mensen ocharme zeggen. Maar dít is wel wie ik geworden ben.” [naar artikel]
“Eerlijk? Ik ben op. Het gaat niet meer. Toch blijf ik vechten.” Nathalie Huygens (50), die zes jaar geleden in Vilvoorde tijdens het joggen het slachtoffer werd van een verkrachting, heeft groen licht gekregen voor euthanasie. Toch blijft ze voorlopig strijden, want er volgt nog een burgerlijk proces met de dader. Voor haar zoon en dochter wil ze het koste wat het kost vermijden dat hij daar vrijuit gaat. “Dat proces en mijn kinderen zijn mijn grootste drijfveer.” [naar artikel]
De open brief van Wout Van Steenwinkel (24) over het onnoemelijke leed na de verkrachting van zijn moeder Nathalie (49) heeft bijzonder veel mensen geraakt. Nathalie en Wout zelf zeggen “overdonderd” te zijn van de vele steunbetuigingen. “Ik ben heel blij dat er zo positief gereageerd wordt en dat mijn zoon zich niet voor niets heel kwetsbaar heeft opgesteld”, zegt Nathalie. [naar artikel]
De open brief van Wout Van Steenwinkel (24) over het onnoemelijke leed na de verkrachting van zijn moeder Nathalie (49) heeft bijzonder veel mensen geraakt. Nathalie en Wout zelf zeggen “overdonderd” te zijn van de vele steunbetuigingen. “Ik ben heel blij dat er zo positief gereageerd wordt en dat mijn zoon zich niet voor niets heel kwetsbaar heeft opgesteld”, zegt Nathalie. [naar artikel]
“Geen enkel kind verdient het om zijn of haar ouders zó te zien lijden.” Nathalie Huygens (49) werd vijf jaar geleden verkracht en heeft door het onnoemelijke leed een euthanasieprocedure opgestart. Haar zoon Wout (24) verspreidt vandaag een aangrijpende open brief waarin hij de impact van seksueel geweld op een gezin wil duidelijk maken. “Na jaren van onzekerheid, woede en verdriet kon ik niet langer vanop de zijlijn toekijken.” [naar artikel]
Nathalie Huygens (49) uit Vilvoorde werd vijf jaar geleden verkracht. Haar zoon Wout (24) schrijft vandaag een aangrijpende open brief waarin hij het onnoemelijke leed van zijn moeder en de impact van seksueel geweld op een gezin aan iedereen wil duidelijk maken. ‘Geen enkel kind verdient het om zijn/haar ouders zó te zien lijden. Na jaren van onzekerheid, woede en verdriet kon ik niet langer vanop de zijlijn toekijken.’ Hieronder publiceren we zijn brief integraal. [naar artikel]
“Eerlijk? Ik ben op. Het gaat niet meer. Toch blijf ik vechten.” Nathalie Huygens (50), die zes jaar geleden in Vilvoorde tijdens het joggen het slachtoffer werd van een verkrachting, heeft groen licht gekregen voor euthanasie. Toch blijft ze voorlopig strijden, want er volgt nog een burgerlijk proces met de dader. Voor haar zoon en dochter wil ze het koste wat het kost vermijden dat hij daar vrijuit gaat. “Dat proces en mijn kinderen zijn mijn grootste drijfveer.” [naar artikel]
“Tijdens de verkrachting was ik een slachtoffer. Vandaag voel ik mij een overlevende.” Vijf jaar geleden was Nathalie (49) aan het joggen op een wandelpad in Vilvoorde toen ze plots ongemeen hard op de grond werd geslagen en haar aanvaller zich gruwelijk aan haar vergreep. Hij is intussen veroordeeld, zij is met hem de confrontatie aangegaan in de gevangenis. Maar niets is nog hetzelfde. Voor één keer doet ze haar verhaal, in de hoop dat iemand er iets aan heeft. “Ik wil niet dat mensen ocharme zeggen. Maar dít is wel wie ik geworden ben.” [naar artikel]
Na de open brief van haar zoon Wout doet moeder Nathalie Huygens haar verhaal, nadat ze vijf jaar geleden gruwelijk verkracht werd en voor dood werd achtergelaten. "Ik ben de dader gaan opzoeken in de gevangenis. Hij wilde me helemaal kapotmaken, maar ik wilde hem tonen: ik ben er nog hé." Maar haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn, en ze heeft het ondanks de therapiesessies nog steeds moeilijk. [naar artikel]
Ze telt de dagen. “24", klinkt het. Maar sinds de euthanasie van haar moeder zweven weer sprankels rondom Evi Hanssen. “Soms huil ik nog eens ‘s avonds”, klinkt het op weg naar een voorstelling in Nederland. “Maar ergens voel ik me - gezien de omstandigheden - fantastisch. Er is voldoening, warmte, opluchting en liefde.” Ze kon dan ook heel bewust afscheid nemen van haar mama, die ook nog voor een laatste verrassing zorgde. “Ik heb haar haren nog gekamd en haar oorbelletjes ingestoken. Ze wilde er graag mooi uitzien.” [naar artikel]
Al ruim 225.000 HLN-lezers stemden voor hun Belg van het Jaar. Op plaats 91 staat Nathalie Huygens (51). Ze wilde rust vinden, via euthanasie waarvoor ze begin dit jaar toestemming kreeg. Want voor de mama van twee was het leven na een immens gewelddadige verkrachting ondraaglijk geworden. “Zonder die goedkeuring was ik al dood”, aldus Nathalie, met wie het voorzichtigjes beter gaat. “Ik had in mijn hoofd al een einddatum geprikt” [naar artikel]
Al ruim 225.000 HLN-lezers stemden voor hun Belg van het Jaar. Op plaats 91 staat Nathalie Huygens (51). Ze wilde rust vinden, via euthanasie waarvoor ze begin dit jaar toestemming kreeg. Want voor de mama van twee was het leven na een immens gewelddadige verkrachting ondraaglijk geworden. “Zonder die goedkeuring was ik al dood”, aldus Nathalie, met wie het voorzichtigjes beter gaat. “Ik had in mijn hoofd al een einddatum geprikt” [naar artikel]
“Hij trok mijn keel heel hard dicht. Het werd zwart voor mijn ogen. Op dat moment dacht ik: beseft hij wel dat hij me zo kan vermoorden?” Dat vertelt ‘Christine’, een schuilnaam, aan FAROEK. In mei werd ze op klaarlichte dag het slachtoffer van een bijzonder gewelddadige aanval. Een onbekende man sloeg haar tijdens het joggen plots in elkaar en wurgde haar tot ze het bewustzijn verloor. Wat er daarna gebeurde, moest ze achteraf van de politie vernemen. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.