Journalist Jeroen lijkt altijd maar ‘aan’ te staan. Al vond hij nu iets om die gedachten te stoppen: staren. “Ik ben er kampioen in”, vertelt hij in zijn column deze week. Het gaat verder dan gewoon iemand begluren, volgens Jeroen is het dé weg naar een betere maatschappij. “Ik wil respectvol maar schaamteloos staren naar al het moois dat ons pad kruist.” [naar artikel]
De Vlaamse showbizz? Daar gebeurt achter de schermen heel wat interessants, verklapt journalist Jeroen in zijn column deze week. Hij spendeerde enkele jaren in de coulissen van ‘Tien Om Te Zien’, ‘Idool’ en ‘Steracteur Sterartiest’. Wat er zoal uit de monden van de sterren klonk, wil hij niet langer stilhouden. “Sorry, schat, dat ik mijn paardenlul even in je nek leg!” [naar artikel]
Je maakt het maar mee als ouder: je kind vist een seksspeeltje op en wil er daarna àlles over weten. Jeroen maakte het mee met zijn 13-jarige zoon. Op vijfjarige leeftijd zette ook hijzelf zijn vader ook onder druk al zwaaiend – met een gebruikt nota bene – condoom. Geen ouder die er aan ontsnapt. Maar hoe pakt Jeroen het aan? “‘Papa, masturbeer jij vaak?’ Moet ik ook daar nog een antwoord op verzinnen?” [naar artikel]
“Meestal ben ik een wrak”, geeft journalist Jeroen deze week toe in zijn column. Hij vormt met zijn zoon een eenoudergezin en heeft het vaak lastig om de eindjes aan elkaar te knopen. Een ‘ploetervader’ noemt hij zichzelf, zeker sinds de energiecrisis. En hij weet dat hij niet alleen is. “Ik ben de voorbije jaren zo intens óp geweest.” [naar artikel]
“Ik heb in mijn leven altijd beter kunnen praten met vrouwen dan met mannen”, vertelt journalist Jeroen in zijn column van deze week. Vooral de babbels met zijn juffen blijven hem bij. Zo was er mevrouw Pirson, wiens karakter hij ziet terugkeren in zijn huidige vriendin K. “Het is een godsgeschenk.” [naar artikel]
Journalist Jeroen vraagt zich af of hij aan de volgende levenshalte is beland: de midlifecrisis. “Al ben ik al mijn hele leven een beetje uit balans”, vertelt hij in zijn column deze week. Welke naam hij zijn gevoelsbeestje dan wel moet geven? Eeuwige weltschmerz? Melancholie? “Dat ik geen enkele drang voel om indruk te maken op vrouwen die mijn dochters kunnen zijn, sterkt mij in mijn overtuiging.” [naar artikel]
Journalist Jeroen praat al jaren niet meer met zijn vader. Hun relatie? Die lijkt compleet verloren. En daarbovenop is Jeroen ook nog eens moe. Moe van afwijzen en afgewezen worden. Daarom besluit hij om met ‘een peut’ — een therapeut — te gaan praten, schrijft hij deze week in zijn column. “Therapie is een cadeau aan jezelf” [naar artikel]
Jeroen is bijna vijftig en voelt zichzelf veranderen. “Ik ben een beetje een moeilijke, op zichzelf teruggeplooide mens geworden”, schrijft hij in zijn column deze week. En dat maakt hem niet zelden onzeker in zijn prille, nieuwe relatie. “‘Zei ik al dat je mijn droomlief bent?’, stuurt ze me. Ik staar naar haar bericht, van mijn melk.” [naar artikel]
Na een nacht in het ziekenhuis krijgt journalist Jeroen een warme ‘goeiemorgen’ van zijn verpleegster. Hij is de eerste die haar de neus niet afsnauwt, vertelt ze hem. “Waarom zou je het zorgpersoneel de neus afbijten?”, vraagt Jeroen zich af in zijn column deze week. Hij heeft niet te klagen: de verpleegster blijkt bovendien grote fan van zijn schrijfwerk. [naar artikel]
“Mijn lijf. Daar zijn wel wat ontboezemingen over te doen.” Journalist Jeroen kampt met fysieke onzekerheden, zo vertelt hij in zijn column deze week. Alleen kan hij die bij zijn mede-mannen niet kwijt, en dat stoort hem mateloos. “Het zou verdomme verfrissend zijn andere mannen ’ns te horen over hun kleine en grote akkefietjes.” [naar artikel]
Wanneer single papa Jeroen Het Meisje Met De Doordringende Ogen leert kennen, is hij erg in de ban van haar. Op een avond belandt zij bij hem thuis. “Weet je wat ik fijn vind? Een beetje pijn”, zegt ze. Jeroen is overdonderd. “Ik vond het wél een spannende vraag.” Al blijkt de pittige actie voor hem veel meer los te maken dan zijn eigen broek. [naar artikel]
‘Nice to meet you’. Plaat nummer zeven al, maar nu pas een échte kennismaking met Milow. Op het podium een succesvolle singer-songwriter, thuis papa van een 7-jarige dochter en 4-jarige zoon. “Geen breaking news”, vindt hij dat. “Wel een belangrijk ontbrekend puzzelstukje om mij te kunnen begrijpen.” Eentje dat hij jaren - met trots - afschermde, tot het plotse verlies van zijn vriend en drummer. “Ik zou niet willen dat mijn kinderen niks over zichzelf terugvinden als er mij iets overkomt.” [naar artikel]
Een pijnlijke relatiebreuk: daar schrijft journalist Jeroen deze week over in zijn column. Hij en zijn K. zijn niet meer. Toch is er een zonnige kant aan dat trieste einde, want Jeroen weet nu beter dan ooit waar het misloopt in zijn relaties. Hij deelt zijn kijk op liefdebreuken. “Het is zij die mij deed inzien dat ik niet hou van mijn eigen lichaam. En de facto dus ook niet erg van mezelf tout court.” [naar artikel]
Bijna elk van ons draagt in zijn aderen een bonzende, verloren liefde mee. Ook journalist Jeroen. “Mijn kortste romance ooit, maar ik was compleet verloren.” Amper drie weken samen en toch achtervolgt die ene geliefde hem vandaag nog altijd in zijn dromen. En vormt ze de maatstaf voor alle toekomstige lovers. Hoe kan dat, vraagt Jeroen zich af in zijn column deze week. [naar artikel]
Columnist en journalist Jeroen Vermeiren laat zich heel af en toe in met sappige verhalen. Zoals de sensatie rond Prins Harry, en meer specifiek: over zijn ‘willie’. Ook over de ontmaagding valt wat te zeggen. “Harry’s bloem werd geplukt in een grasveld achter een drukke kroeg. Zeventien was hij. Volgens roddeltantes was die oudere minnares een bekende actrice.” [naar artikel]
Columnist en journalist Jeroen Vermeiren weet als geen ander hoe hij moet spelen met de kracht van woorden, maar wanneer hij een liefdesbrief krijgt van de zogenaamde ‘K.’ staat hij perplex. “Het was alsof ik in een ander universum was beland. Of in een tijdsvacuüm. Alles stond stil. Alles, behalve mijn hart.” [naar artikel]
Elke ouder kent net als journalist Jeroen het online platform Smartschool. “Berichtendiarree”, noemt hij het. Let op: Jeroen is geen slechte vader en ook niet tegen een leerlingenvolgsysteem (dnkt hij). Maar moeten we niet érgens de grens trekken, vraagt Jeroen zich af. “Ik begin te geloven dat elk scheetje dat zich een weg zucht door de schoolgangen een Smartschoolalert kan zijn.” [naar artikel]
“Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.” Journalist Jeroen heeft het druk, zoals de overige 7 miljard mensen op deze planeet. Hij voelt zich schuldig, naar zichzelf én zijn omgeving toe. Na een zoveelste slapeloze nacht vindt hij een oplossing voor de ratrace des levens. “Ik wens jou van hetzelfde bevrijdende laken een broek.” [naar artikel]
‘Nice to meet you’. Plaat nummer zeven al, maar nu pas een échte kennismaking met Milow. Op het podium een succesvolle singer-songwriter, thuis papa van een 7-jarige dochter en 4-jarige zoon. “Geen breaking news”, vindt hij dat. “Wel een belangrijk ontbrekend puzzelstukje om mij te kunnen begrijpen.” Eentje dat hij jaren - met trots - afschermde, tot het plotse verlies van zijn vriend en drummer. “Ik zou niet willen dat mijn kinderen niks over zichzelf terugvinden als er mij iets overkomt.” [naar artikel]
Het rechterbeen van journalist Jeroen is korter dan zijn linker. Als kind werd hij daarom uitgemaakt voor janet. “Niemand wou nog met mij te maken hebben”, vertelt Jeroen in zijn column deze week. Maar toen legde Ellen, een klasgenoot en televisiefiguur, iedereen het zwijgen op. “Deze of gene adonis probeerde mij zelfs even te overtuigen van mijn voorkeur voor de eigen sekse.” [naar artikel]
Journalist Jeroen Vermeiren (48) is een alleenstaande papa. Je zou dus denken dat vrouwen een mysterie voor hem zijn, maar nee. De manieren waarop ze subtiel naar complimentjes hengelen of de loyaliteit van hun man testen, kent hij maar al te goed. Met drie voorbeeldscenario’s houdt hij vrouwen deze week een — vast herkenbare en misschien wel confronterende — spiegel voor. “Schatje, zie je niets aan mij?” [naar artikel]
Dat je in de horeca heel wat avonturen meemaakt, heeft ook journalist Jeroen Vermeiren aan den lijve mogen ondervinden. Als twintiger klopte hij in de Brusselse horeca aardig wat uren en kreeg hij zelfs enkele grote sterren, binnen- én buitenlandse, over de vloer. “Het leverde onvergetelijke scènes op, die op mijn netvlies gebrand staan.” [naar artikel]
Dagelijks sturen we in Vlaanderen zo’n 20 kinderen van school. Dat zijn 3.500 zielen per jaar. Journalist Jeroen wordt daar stil en tegelijk zeer activistisch van. Hij kent zo'n tiener en heeft gezien wat zo’n schorsing met haar deed. “Ze werd pal de dieperik ingeduwd.” [naar artikel]
Waar je journalist Jeroen veel vindt? In het kloppend hart van ons land: Brussel. Hij woonde er als kind, ging er studeren aan de universiteit en liet er als jongeman zijn oog vallen op een peepshow. Én ... hij werd er ook ontmaagd. “S. stak een muntstuk in de daartoe voorziene gleuf, waarop het gordijntje omhoogging.” [naar artikel]
“Blinde paniek en pure doodsangst.” Je eerste keer seks kan eng zijn. Zeker als je daar nog niet klaar voor bent, meent journalist Jeroen in de column van deze week. Hij vertelt over de vamp waaraan hij bíjna zijn maagdelijkheid verloor. Met de nadruk op bijna. “Zij was te veel vrouw en ik nog te veel kind.” [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.