De strijd van prinses Delphine kon altijd op veel sympathie rekenen. Nu dreigt ze echter haar eigen ruiten in te slaan, stelt onze reporter Nadine Van Der Linden vast. “Erkend worden door haar vader was niks te veel gevraagd. Lastiger is het om de ‘gelijkheid’ met broer en zus bijna mathematisch te bekijken of af te dwingen. Advocatenbrieven hebben nog nooit ergens de kerstsfeer verbeterd.” [naar artikel]

Delphine Boël (52) –?binnenkort wellicht Delphine van Saksen-Coburg?– wil prinses van België worden. Haar advocaten hebben daarvoor gepleit in de slotfase van haar rechtszaak tegen koning Albert. “Ze wil dezelfde rechten als Filip, Astrid en Laurent.” [naar artikel]

We hebben er een Belgische prinses bij en ze heet voluit Delphine van Saksen-Coburg (52). Dat is het definitieve oordeel van het Brusselse Hof van Beroep. Daarmee komt een einde aan de procedureslag die Delphine – toen nog – Boël zeven jaar heeft gevoerd tegen haar biologische vader, koning Albert (86). Meteen maakt ze aanspraak op een stevige brok van zijn erfenis. [naar artikel]

Met bonzend hart staan we voor de deur van de voormalige vrachtwagenchauffeur, alias Frank Van de Casteele (62). Pas als we doorhebben dat de bel het niet doet en we aankloppen, gaat de krakende deur open en staan we oog in oog met de man van de-vrouw-met-het-hoge-libido, de Geniale Dichteres Delphine Lecompte (42), voor wie hij op leven en dood heeft gevochten met de oude kruisboogschutter. Verlegen staart hij naar de krat Cara’s die we meehebben en zwaait zijn lange haren uit z’n gezicht. Als hij even later vertelt over hun eerste avond samen, spat de liefde ervan af. ‘Ze stuurde me een sms: ‘Ik voel me een beetje misantropisch’ en toen stuurde ik terug: ‘Ik ook een beetje.’’ [naar artikel]

“Rijk of arm, een kind mag nooit het slachtoffer worden van problemen tussen de ouders of wanneer die hun verleden willen verbergen.” Zo start ‘Delphine: mijn verhaal’, de driedelige reeks die vanaf woensdag op Één wordt uitgezonden. Over haar verhaal is inmiddels al heel wat inkt gevloeid, maar zelden tot nooit nam Delphine zélf het woord. Maar daar komt nu verandering in. [naar artikel]

“Rijk of arm, een kind mag nooit het slachtoffer worden van problemen tussen de ouders of wanneer die hun verleden willen verbergen.” Zo start ‘Delphine: mijn verhaal’, de driedelige reeks die vanaf woensdag op Één wordt uitgezonden. Over haar verhaal is inmiddels al heel wat inkt gevloeid, maar zelden tot nooit nam Delphine zélf het woord. Maar daar komt nu verandering in. [naar artikel]

“Rijk of arm, een kind mag nooit het slachtoffer worden van problemen tussen de ouders, of wanneer die hun verleden willen verbergen.” Na de tv-bom van Meghan Markle op Buckingham Palace, dropt Delphine van België (53) er nu eentje op ons koninklijk paleis. In ‘Delphine: mijn verhaal’, de driedelige docureeks die vanaf woensdag op Één wordt uitgezonden, neemt de prinses voor het eerst zélf uitgebreid het woord. “De eerste keer dat ik Albert en zijn advocaten bezocht, deed hij heel smerig.” [naar artikel]

“Rijk of arm, een kind mag nooit het slachtoffer worden van problemen tussen de ouders, of wanneer die hun verleden willen verbergen.” Na de tv-bom van Meghan Markle op Buckingham Palace, dropt Delphine van België (53) er nu eentje op ons koninklijk paleis. In ‘Delphine: mijn verhaal’, de driedelige docureeks die vanaf woensdag op Eén wordt uitgezonden, neemt de prinses voor het eerst zélf uitgebreid het woord. “Toen Albert me naar zijn advocaat liet komen, deed die heel smerig.” [naar artikel]

Volgens premier Alexander De Croo (Open VLD) wordt prinses Delphine niet gediscrimineerd. Hij zegt dat als reactie op een brief die de advocaat van de prinses heeft gestuurd. Daarin wordt "de ongelijke behandeling" aangekaart ten opzichte van haar halfbroer prins Laurent en halfzus prinses Astrid. "Prinses Delphine heeft geen officiële functie en wordt dus niet uitgenodigd op bepaalde evenementen", zegt De Croo. [naar artikel]

Met één kogel door het hoofd werd drogist Johan Verhaeghe (66) uit Kampenhout in pure maffiastijl doodgeschoten op de oprit van zijn huis. Drie maanden later heeft het gerecht nog steeds geen enkel aanknopingspunt in de zoektocht naar een mogelijke dader en zijn motief. Tot grote frustratie van de nabestaanden. “We hopen echt op een snelle doorbraak, want op deze manier kunnen wij niet beginnen te rouwen.” [naar artikel]