Als je naar sommige ministers en politici luistert, lijkt het quasi onmogelijk dat het virus circuleert in onze samenleving. We gedragen ons werkelijk allemaal voorbeeldig, helemaal in lijn met de coronaregels. Ministers springen in de bres voor wie onder zijn of haar vleugels valt. Politici kijken naar hun kiezers. De belangen botsen. In de regering. Tussen de regeringen. In dezelfde partij. Eén voor allen, allen voor één? Niet echt. [naar artikel]

“Sigrid Kaag, Nederlands minister en boegbeeld van D66, stopt met politiek. Ze buigt voor de vele bedreigingen die voor haar gezin te zwaar zijn. Ze past in een rijtje van andere politici. Elk politiek vertrek heeft een eigen logica en verklaring. Niet alleen kiezers van centrumpartijen trekken weg, ook politici. Het is de kanarie in de kolenmijn van onze democratie”, aldus politiek journalist Isolde Van den Eynde. [naar artikel]

Zeven op de tien Belgen hebben geen vertrouwen meer in de politiek, zo blijkt uit de Grote Peiling. Welke uitwegen zijn er om dat gebroken vertrouwen te herstellen? We klopten aan bij enkele experten. Hun antwoorden lopen uiteen: van een nieuwe generatie politici, tot Bart De Wever die ook in Wallonië campagne gaat voeren. “Ik zie een gigantisch gat in de huidige kiezersmarkt.” [naar artikel]

“Het valt op: steeds meer politici omarmen de lokale politiek. Volgens Kristof Calvo (Groen) - die Brussel inruilt voor Mechelen - kan de lokale politiek dan ook hoop bieden. Minder Wetstraat, meer Dorpsstraat: zou dat de oplossing zijn voor de politiek in zwaar weer?”, vraagt politiek journalist Isolde Van den Eynde zich af. [naar artikel]

Er waren opnieuw rellen en illegaal vuurwerk. Zelfs een koningin kondigde haar afscheid aan. “Maar in de eerste opinie van het nieuwe jaar willen we vooral u, onze lezer, het allerbeste wensen voor 2024", schrijft politiek journalist Astrid Roelandt. “Aan politici onderaan de kieslijsten: genoeg stemmen om straks te verrassen. Aan politici bovenaan de kieslijsten: respect voor de eigen wetten, ook als de knaldrang groot is of de blaas vol.” [naar artikel]

Wat houdt onze politici bezig? Geen betere manier om even in hun hart te kijken dan naar hun laatste zoekopdracht in Google te kijken. Van “hoeveel steun geeft het Landbouwfonds aan jonge boeren” tot “hoe moet ik bier transporteren”: de Googlevragen van onze politici. [naar artikel]

“Er valt veel politici te verwijten dat er uiteindelijk geen paars-gele regering is gevormd, maar Joachim Coens niet”, schrijft politiek... [naar artikel]

Gemeentepolitiek saai en oubollig? Niet als het van deze powervrouwen afhangt: in oktober, wanneer we allemaal naar de stembus trekken voor de lokale verkiezingen, staat er een nieuwe generatie ambitieuze politici klaar. “Ik zeg wel eens: I’m gonna make politics cool again.” [naar artikel]

Op en na 26 mei dient zich een nieuwe cohorte kiezers aan. Er staat een 2 voor hun geboortejaar, het is de Generatie Anuna. Wie zijn ze, die post-millennials? We wagen ons aan een röntgenfoto. ‘Ze zijn progressief, maar zonder taboe of dogma. En ze zijn kwaad.’ [naar artikel]

“Zo zeldzaam zijn de parlementsleden die hun eigen rechtvaardigheidsgevoel volgen dat ze opvallen. Zoals Tinne Rombouts (CD&V). Zij stopte als lijsttrekker in Antwerpen omdat ze het stikstofakkoord niet kon verdedigen. Weinig parlementairen stoppen omdat ze zichzelf niet in de spiegel kunnen kijken”, schrijft politiek journaliste Isolde Van den Eynde. “Politici declameren wel eens dat ze meer zouden verdienen in de privé, maar in de praktijk blijkt het parlement een gouden kooi.” [naar artikel]

Exit Valerie Van Peel (N-VA). Pijnlijker wordt het niet voor de politiek en voor onze parlementaire democratie. Ze botste op muren. Het systeem zit vast, zegt zij. Een geblokkeerde shithole, noemt Zuhal Demir (N-VA) op z'n ‘Conneriaans’ de Belgische politiek. Maar ook in het Vlaams parlement lopen politici tegen muren waar zwijgakkoorden door de meerderheid - N-VA incluis - elke vrijheid in de kiem smoren. Politici haken af, ontmoedigd. Wat verwachten ze dan van de kiezer? [naar artikel]

“Het politiek wantrouwen klutste deze week ver over de rand”, schrijft politicoloog Carl Devos. “Zelfs politici hebben het over ‘crisis’ en ‘schandalen’. Bijna dagelijks verschijnt een nieuwe aflevering in de pensioensaga. Het vertrouwen in de politiek zou zo wel eens een inzet van de verkiezingen van 2024 kunnen worden, want wie pikt van deze politici nog een verstrenging van de pensioenregeling?” [naar artikel]

“Genoeg politiek kapitaal in Brussel om zich over het drugsprobleem te buigen. Maar het is té stil in onze hoofdstad. Je hoort een trein in Brussel-Zuid voorbijrazen. Politici staren schaapachtig in de verte. Ze wijzen naar het federale niveau. En ook daar miste minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) kansen”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. [naar artikel]

Hannes Heynderickx, onze politiek journalist, neemt de pensioenhervorming op de schop. Hoe deze maatregelen betaald zullen worden, is nog niet duidelijk. En dat wordt wellicht een probleem van de volgende generatie. [naar artikel]

“MR en nu ook CD&V voert oppositie van binnen de regering. Het geloof lijkt weg en dus distantiëren partijen zich. De federale regering zakt zo weg in politieke profilering. De burger blijft achter met economische problemen”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. [naar artikel]

Wat was deze week nog aanweziger dan PFOS in het bloed van 3M-buren? Ging viraler dan de coronacurve? En lijkt hongeriger dan de Vlaamse wolvenroedel? Minister Zuhal Demir (N-VA) leek deze week overal. Critici hekelen -terecht trouwens- het feit dat ze van iets cruciaal als het energiedebat een oorlogje tussen federale en Vlaamse regering heeft gemaakt. En haar temperament doet ook partijgenoten fronsen. Maar ondanks haar tekorten is het belangrijkste wapen van Demir er één waar veel politici een voorbeeld aan zouden kunnen nemen: klare taal. Zo noemde ze het energiebeleid in dit land “gewoon kut”. Elegant is dat niet. Duidelijk wel. [naar artikel]

“De signalen uit onze industrie zijn alarmerend”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. “En dat is slecht nieuws voor de gewone man. Onze politici moeten straks naar de kiezer trekken met donderwolken boven de economie.” [naar artikel]

Sinds de PubliFin- en Samusocial-schandalen is de publieke opinie extra gevoelig voor politici die hun inkomen opkrikken met mandaten, zitpenningen en voordelen allerhande. Maar hoeveel verdienen onze politici eigenlijk? En wat moeten ze daarvoor doen? Een enquête in het parlement, en daarbuiten: 'Sommige politici sluiten bij de bank een lening af om hun verkiezingscampagne te kunnen betalen.' [naar artikel]

“Het aangekondigde bezoek van de paus beroert bij politici de gemoederen. De levensbeschouwelijke breuklijn loopt dwars door de Vlaamse regering. Uiteraard is de man welkom”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. “Maar hier zonder boe of ba passeren, zou getuigen van wereldvreemdheid.” [naar artikel]

In de Kamer wordt vlak voor het sluiten van het parlement nog een nieuwe wet op openbaarheid van bestuur gestemd. “Eén waarin de regering-De Croo (Open Vld) zich angstvallig heeft vastgeklampt aan haar macht om zelf te kunnen bepalen of ze documenten wil delen met burgers”, schrijft onderzoeksjournalist Jeroen Bossaert. “Ook in Vlaanderen zijn er deze legislatuur door de regering-Jambon (N-VA) extra drempels gelegd. Politici zeggen dus wel dat ze transparantie willen, maar ze barricaderen de deur ernaartoe.” [naar artikel]

“De demarche van Alexander De Croo als premier zorgt voor woede binnen zijn eigen regering. De verwijten vliegen in het rond. Om zijn houding te begrijpen, moet je niet enkel naar Europa kijken. Ook naar Brakel: de achtertuin van de premier”, schrijft politiek journalist Isolde Van den Eynde. “Daar is vandaag ook heisa over groene goedbedoelde plannen.” [naar artikel]

Politieke spelletjes. Geen term wordt zo gebruikt en misbruikt in het politieke jargon. Saboteert Vlaams minister van Energie Zuhal Demir (N-VA) de federale plannen tot een kernuitstap? Dat is de kritiek van de linkse oppositie op haar beslissing de gascentrale van Vilvoorde niet te vergunnen. Technisch heeft Demir argumenten om de centrale niet te vergunnen. Maar ze voedt de perceptie van sabotage door uit te halen naar Vivaldi ‘die dacht de Vlaamse regering het mes op de keel te zetten. Dat is pure chantage.’ Niet met Zuhal Demir. Niet met deze leeuwin. Het hele debat over de gascentrale ontaardde in een politieke feuilleton waarna de burger moet hopen dat onze politici er voor zorgen dat het licht niet uitgaat en politiek gekibbel over onze energiebevoorrading de prijs niet nog meer de hoogte induwt. [naar artikel]

22:31 Met een zorgwekkende stijging van het aantal coronagevallen, virologen en politici die nauwelijks door één deur kunnen en een uitgeputte federale regering lijkt ons land niet in staat een nieuwe coron... [naar artikel]

Heel wat politici in binnen- en buitenland nemen afscheid van de politiek. Kopstukken besluiten te stoppen. Hoe dit fenomeen te verklaren is, dat vroeg Business AM aan politicoloog Carl Devos. Beluister hier het volledige interview met Carl Devos: De essentie: Politici kijken meer naar politiek als een loopbaan dan als een roeping. Verschillende partijen staan […] [naar artikel]

In tijden van oorlog zouden we naar de landbouw moeten kijken als een strategische sector, schrijft adjunct-hoofdredacteur Dimitri Antonissen. “Net zoals we naar de gas- en elektriciteitsmarkt kijken, is ook voedselonafhankelijkheid cruciaal. Dat wil niet zeggen dat je de boeren op alles gelijk moet geven. Maar de politiek kan beter dan de voetbalmatch tussen FC Mahdi en Racing Demir die het stikstofdossier geworden is.” [naar artikel]