Een fermette? Dat nooit. Tot ze dit exemplaar in Maaseik tegenkwamen. Met een ideale ligging en een grote tuin, is het huis perfect om hun kinderen te zien opgroeien. Nele en Thomas gaven het huis een geslaagde update. Dankzij de koele tonen en het rustige interieur zijn die jaren ‘80 zo vergeten. [naar artikel]
Ze verhuisden van Antwerpen terug naar Maaseik en waren al een tijdje op zoek naar een woning. De fermette uit de jaren tachtig in hun buurt sprak hen niet direct aan. Tot Nele en Thomas besloten om verder te kijken dan de buitenmuren en het typische uitzicht. Ze maakten er een moderne, lichte en open woning van. [naar artikel]
Voor wat hoort wat. De glazen voorgevel van Janis en Kris biedt een fantastisch uitzicht op het kanaal, maar het koppel moet in ruil wel wat privacy opgeven. Dat deert hen echter niet. “Ons huis is geen typisch huis, maar net dat spreekt ons aan.” [naar artikel]
Voor een reportage in Het Laatste Nieuws zijn we op zoek naar een koppel dat in een fermette woont, en één of meerdere kinderen heeft die in een... [naar artikel]
Lang domineerde de fermette als mainstreamwoning, daarna nam de witte kubus het over. Maar de Vlaming die nu bouwt, waar kiest die voor? De ergste witheid is er stilaan wel af.Geert Sels [naar artikel]
Op een ruim perceel, centraal tussen Borgloon en Sint-Truiden, ligt deze fermette te koop. De bewoners bouwden de woning toen ze op pensioen gingen. De fermette, die volledig gelijkvloers is, is gebouwd met kwaliteitsmaterialen en is geschikt voor jongen oud.Kizzy van Horne [naar artikel]
De fermette op het platteland geniet nog steeds de voorkeur, zo vat Knack de woonsurvey bij 3.000 Vlaamse huishoudens van het Vlaams Agentschap... [naar artikel]
De ooit zo populaire fermette is vandaag het lelijke eendje dat bijna niemand wil. Nochtans vormt ze vaak een prima basis voor een verbouwing in... [naar artikel]
Een fermette met tuin ruilen voor een appartement twaalf hoog in het lelijkste gebouw van de kust? Rik Demonie en Annick Verschaeve deden het. En ze zijn lyrisch over hun nieuwe woonst. “Zeezicht vooraan, zicht op de stad achteraan, en elke dag wandelen op de dijk. Eén woord maar: wauw!” Al is het ook een zomer in mineur. De eerste in een kwarteeuw waarin ze geen kind van Tsjernobyl naar hier halen, om het een maand te voorzien van verse Vlaamse lucht. De schuld van corona. Gelukkig is er wodka. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.