“Ik heb het gevoel dat ik door mijn depressie gegroeid ben. En niet alleen in kledingmaat.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een depressiedagboek bij. Voor de allerlaatste keer geeft ze een inkijk in haar leven. Gelein somt de tien meest opvallende opmerkingen op die ze kreeg sinds ze startte met haar column. Uiteraard met haar spitsvondige reacties erbij. “Sommige mensen wens je heel veel jeuk en korte armpjes toe.” [naar artikel]
“Het kan slechter, maar het kan ook beter, zei ik. Ik bedoelde: het gaat nu echt klote. In België zeg je veel zonder het te zeggen.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij. Deze week vertelt ze hoe ze troost vindt bij ‘een bondgenoot’, hoe ze haar lelijke innerlijke stem Annemarie doopt en hoe drank de depressieduivel is. “Ik laat de depresderados staan.” [naar artikel]
“Ik let niet op en rijd de ingang van de crèche voorbij. Mijn tweejarige achterin kan inmiddels vloeken als een dokwerker.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij. Deze week vertelt ze over haar professionele dilemma’s - geeft ze haar ontslag of niet? -, dat ze soms ontzettend boos is op alles en iedereen, en dat ze toch niet zo’n open boek blijkt te zijn als ze aanvankelijk dacht. [naar artikel]
“Ik ben bezig met de blokjes van de omgevallen Jenga heel bewust, en vooral heel stevig, weer op te bouwen.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij. Voor de laatste keer deelt ze met ons hoe het met haar gaat. Gelein vertelt over haar laffe excuusmail, haar zoektocht naar zingeving, en hoe haar verdedigingsmechanisme zich soms tegen haar keert. “Bij huidige werk staat er ‘freelance creative’. ‘Die Momenteel Nauwelijks Werk Aanneemt, Noch Aangeboden Krijgt’ zet ik er niet achter.” [naar artikel]
Onze mentale gezondheid zit nog lang niet op het niveau van voor corona, toont de nieuwe Covid-19-gezondheidsenquête aan. We voelen ons angstiger, eenzamer, maar ook neerslachtiger. In juni kampte maar liefst vijftien procent van de volwassen bevolking met een depressieve stoornis. Het overkwam ook onze collega Gelein (34). Sinds ze het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij, dat je vanaf nu elke week hier kan lezen. Daarin schrijft ze over haar emoties en diepe dalen, maar ook over de fijne momenten die ze soms meemaakt. Een kwetsbaar relaas over kapotte hersenen, plakkerige grond, to-dolijstjes en depressiemopjes. “Het is het onbekende, het onzekere van zo’n depressie dat ik eng vind.” [naar artikel]
Onze mentale gezondheid zit nog lang niet op het niveau van voor corona, toont de nieuwe Covid-19-gezondheidsenquête aan. We voelen ons angstiger, eenzamer, maar ook neerslachtiger. In juni kampte maar liefst vijftien procent van de volwassen bevolking met een depressieve stoornis. Het overkwam ook onze collega Gelein (34). Sinds ze het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij, dat je vanaf nu elke week hier kan lezen. Daarin schrijft ze over haar emoties en diepe dalen, maar ook over de fijne momenten die ze soms meemaakt. Een kwetsbaar relaas over kapotte hersenen, plakkerige grond, to-dolijstjes en depressiemopjes. “Het is het onbekende, het onzekere van zo’n depressie dat ik eng vind.” [naar artikel]
“Ik heb het gevoel dat ik door mijn depressie gegroeid ben. En niet alleen in kledingmaat.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een depressiedagboek bij. Voor de allerlaatste keer geeft ze een inkijk in haar leven. Gelein somt de tien meest opvallende opmerkingen op die ze kreeg sinds ze startte met haar column. Uiteraard met haar spitsvondige reacties erbij. “Sommige mensen wens je heel veel jeuk en korte armpjes toe.” [naar artikel]
“Ik wil op zich best eerlijk zijn over me klote voelen. Maar ik voel me niet altijd klote. En dan wil ik de leuke momenten niet verpesten.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij. Deze week vertelt ze hoe moeilijk ze het vindt om haar kaarten op tafel te leggen. Ze ontdekt dat ze een pak minder openhartig is dan ze aanvankelijk dacht. En het feit dat Gelein dat nu wél is, onder meer in haar columns, voelt heel erg onwennig. Angstaanjagend zelfs. “Ik ben bang voor negatieve reacties. Vooral die van mezelf.” [naar artikel]
“Ik let niet op en rijd de ingang van de crèche voorbij. Mijn tweejarige achterin kan inmiddels vloeken als een dokwerker.” Sinds onze collega Gelein (34) het etiket ‘depressief’ opgeplakt kreeg, houdt ze een dagboek bij. Deze week vertelt ze over haar professionele dilemma’s - geeft ze haar ontslag of niet? -, dat ze soms ontzettend boos is op alles en iedereen, en dat ze toch niet zo’n open boek blijkt te zijn als ze aanvankelijk dacht. [naar artikel]
“Ik heb in mijn leven altijd beter kunnen praten met vrouwen dan met mannen”, vertelt journalist Jeroen in zijn column van deze week. Vooral de babbels met zijn juffen blijven hem bij. Zo was er mevrouw Pirson, wiens karakter hij ziet terugkeren in zijn huidige vriendin K. “Het is een godsgeschenk.” [naar artikel]
Sinds mentale gezondheid zo'n hot topic is, schieten retraites om tot rust te komen langzaam maar zeker als paddestoelen uit de grond. Je zou er als herboren van terugkeren, wat dan de torenhoge prijzen rechtvaardigt. Maar zijn ze je centen echt waard? Redactrice Gelein ging op burn-out-retreat in Portugal en deelt haar eerlijke ervaring. “Ik heb het gevoel dat ik hier iets leer dat heel belangrijk voor mij zal zijn, ook al kan ik nog niet helemaal onder woorden brengen wat.” [naar artikel]
Zestien jaar nadat haar eerste borst werd geamputeerd, moet Martine Jonckheere (66) ook afscheid nemen van de tweede. Hoe moeilijk ook, de actrice gaat opnieuw de strijd aan tegen de kanker. Hoe ze dat doet, deelt ze in een intieme column voor HLN. In woord én beeld. “Wanneer ik met mijn spiegelbeeld geconfronteerd wordt, zakt mijn zelfvertrouwen onder nul.” [naar artikel]
Zestien jaar nadat haar eerste borst werd geamputeerd, moet Martine Jonckheere (66) ook afscheid nemen van de tweede. Hoe moeilijk ook, de actrice gaat opnieuw de strijd aan tegen de kanker. Hoe ze dat doet, deelt ze in een intieme column voor HLN. In woord én beeld. “Wanneer ik met mijn spiegelbeeld geconfronteerd wordt, zakt mijn zelfvertrouwen onder nul.” [naar artikel]
Journalist Jeroen vraagt zich af of hij aan de volgende levenshalte is beland: de midlifecrisis. “Al ben ik al mijn hele leven een beetje uit balans”, vertelt hij in zijn column deze week. Welke naam hij zijn gevoelsbeestje dan wel moet geven? Eeuwige weltschmerz? Melancholie? “Dat ik geen enkele drang voel om indruk te maken op vrouwen die mijn dochters kunnen zijn, sterkt mij in mijn overtuiging.” [naar artikel]
Patrick Lefevere is de algemeen manager van Soudal Quick-Step. Wekelijks schrijft hij zijn gedachten neer in een column. “Goed verstopt in mijn broekzakken bal ik geregeld de vuisten uit frustratie.” [naar artikel]
“Ik wil beide vrouwen aan mijn zijde. Maar ja, tegen één lieg ik natuurlijk.” Een vriend van Goedele Liekens houdt van zijn vrouw én minnares. Of zo gelooft hij althans. Een vaak voorkomende fout die mensen maken, schrijft de seksuologe in de column van deze week. Maar hoe herken je het verschil tussen ‘houden van’ en verliefdheid? “Ik hou van beide mensen evenveel? Nee, lieverd.” [naar artikel]
“Ik huil mezelf in slaap. De nachten duren eindeloos lang." Zestien jaar nadat haar eerste borst werd geamputeerd, moet Martine Jonckheere (66) ook afscheid nemen van de tweede. Hoe moeilijk ook, de actrice gaat opnieuw de strijd aan tegen de kanker. Hoe ze dat doet, deelt ze in een intieme column voor HLN. In woord én beeld. “Ik leg mijn hand op Beau en neem afscheid. Bedankt kameraadje, en beloof me dat je dat kankermonster voor eeuwig met je meeneemt.” [naar artikel]
“Het wordt eerst slechter voor het beter gaat”: dat zegt onderwijsexpert Dirk Van Damme in “De afspraak” over de kwaliteit van het onderwijs in Vlaanderen. Hij pleit voor het in ere herstellen van kennis, en voor een beter evenwicht tussen een leraarsgericht onderwijsmodel met voldoende aandacht voor de ontwikkelingskansen en het welbevinden van leerlingen. “Nu zijn we daarin doorgeslagen." [naar artikel]
Zestien jaar nadat haar eerste borst werd geamputeerd, moet Martine Jonckheere (66) ook afscheid nemen van de tweede. Hoe moeilijk ook, de actrice gaat opnieuw de strijd aan tegen de kanker. Hoe ze dat doet, deelt ze in een intieme column voor HLN. In woord én beeld. “In de wachtzaal is iemand verbolgen omdat ik een voorkeursbehandeling zou krijgen. Triest.” [naar artikel]
Jeroen is bijna vijftig en voelt zichzelf veranderen. “Ik ben een beetje een moeilijke, op zichzelf teruggeplooide mens geworden”, schrijft hij in zijn column deze week. En dat maakt hem niet zelden onzeker in zijn prille, nieuwe relatie. “‘Zei ik al dat je mijn droomlief bent?’, stuurt ze me. Ik staar naar haar bericht, van mijn melk.” [naar artikel]
“Mijn zonen worden vet in plaats van fit!” TVL-journaliste Annemie Ramaekers- en voetbalmoeder van twee- trekt in een column van leer tegen de... [naar artikel]
Patrick Lefevere is de algemeen manager van Soudal Quick-Step. Wekelijks schrijft hij zijn gedachten neer in een column. Vandaag: de E3. “Onze eerste renner is 29ste, dat is ver onder de maat.” [naar artikel]
Frans Baert ontdekt hoe alles met alles verbonden is, en hoe het kleine het grote bevat. [naar artikel]
Zestien jaar nadat haar eerste borst werd geamputeerd, moet Martine Jonckheere (66) ook afscheid nemen van de tweede. Hoe moeilijk ook, de actrice gaat opnieuw de strijd aan tegen de kanker. Hoe ze dat doet, deelt ze in een intieme column voor HLN. In woord én beeld. “Als ik aan de kassa afreken, vraagt een jonge kassierster mij opgewekt: ‘Wilt u een kasticket, ‘meneer’?’” [naar artikel]
Na afloop van de kerstmarkt in Lauwe zijn twee 14-jarige jongens afgeranseld en met een mes gedwongen zich uit te kleden door vijf andere minderjarigen. Het was pas toen de leiding van Chiro Oskaarke erop uitkwam, dat de hel voor beide slachtoffers stopte. “Dit had echt veel slechter kunnen afgelopen.” [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.